7 objawów pracoholizmu, czyli kiedy praca staje się nałogiem

30 października 201816 grudnia 2022nałogi, praca, pracoholizm302 Views

Jak duża jest różnica między byciem pracowitym a byciem pracoholikiem?

Dzisiejszy świat cyfrowy naprawdę dodaje nowy wymiar koncepcji uzależnienia od pracy. Technologia – podobnie jak smartfony, laptopy i tablety – zapewniają możliwość pracy z dowolnego miejsca w dowolnym czasie, co oznacza, że pracę można wykonywać niemal przez cały czas.

Możliwość podjęcia pracy w domu zaciera granicę między pracą a czasem wolnym. Często zdarza się, że ludzie są dostępni i wykonują swoją pracę podczas wieczorów, weekendów, a nawet wakacji. Postawa „czas to pieniądz” sprawia, że ludzie zastanawiają się czy warto spędzić relaksujący wieczór z rodziną lub wolny czas z przyjaciółmi.

Kiedy praca staje się nasza obsesją? Kiedy wpadamy w sidła pracocholizmu? Większość naukowców określa pracoholików jako osoby, które pracują nadmiernie i kompulsywnie i nie są w stanie odłączyć się od pracy. Do tej pory nie było jednoznacznego sposobu na odróżnienie „pracowitego pracownika” od „pracoholika”.

Skala uzależnienia od pracy

Norwescy naukowcy z Wydziału Nauk Psychospołecznych na Uniwersytecie Bergen zidentyfikowali specyficzne symptomy charakterystyczne dla pracoholików. Naukowcy stworzyli skalę uzależnienia od pracy, która wykorzystuje siedem następujących kryteriów do oceny prawdopodobieństwa, że dana osoba jest uzależniona od pracy:

Zastanawiasz się, w jaki sposób możesz zwolnić więcej czasu na pracę.
Poświęcasz więcej czasu na pracę niż początkowo planowałeś.
Pracujesz, aby zmniejszyć poczucie winy, lęku, bezradności lub depresji .
Nie słuchasz innych by ograniczyć pracę w dni wolne.
Odczuwasz stres, jeśli nie masz możliwości by pracować.
Odkładasz hobby, spędzasz czas wolny poświęcając się swojej pracy.
Pracujesz tak bardzo, że wpłynęło to negatywnie na twoje zdrowie .

W kręgu UZALEŻNIEŃ – od czego można się uzależnić?

Jeśli odpowiedziałeś twierdząco na którykolwiek z tych punktów, istnieje ryzyko, ze możesz być pracoholikiem.

W badaniu stwierdzono, że około 8,3% norweskiej siły roboczej jest uzależnione od pracy – inne badania sugerują, że około 10% przeciętnej populacji w innych krajach to pracoholicy.

Osoby zidentyfikowane jako pracoholicy często zajmują wysoką pozycję pod względem tych trzech cech osobowości:

Ugodowość – pracoholicy są bardziej altruistyczni, podatni na sugestie i skromni.
Neurotyzm – pracoholicy wydają się być nerwowi, wrogo nastawieni i impulsywni .
Intelekt / wyobraźnia – pracoholicy są na ogół pomysłowi i dobrze zorientowani w działaniu.

Badacze odkryli, że młodsi pracownicy najprawdopodobniej byli pracoholikami. Płeć, poziom wykształcenia i stan cywilny wydawały się nie mieć tutaj znaczenia znaczenia.

Polecamy – Atrakcyjna praca za biurkiem? Sprawdź kierunki studiów, które zagwarantują Ci sukces

Niebezpieczeństwa bycia pracoholikiem

W badaniu przeprowadzonym w 2013 r. przez Kansas State University stwierdzono, że osoby, które pracują dłużej niż 50 godzin tygodniowo, prawdopodobnie ucierpią zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym.

Niemożność odłączenia się od pracy może początkowo wydawać się, że skutkuje zwiększoną produktywnością . Z biegiem czasu jednak maleje produktywność i rozkład relacji. Stres ma charakter kumulacyjny i ostatecznie uzależnienie od pracy może zwiększyć ryzyko dla zdrowia, a nawet przyczynić się do przedwczesnej śmierci.

Długie godziny pracy również tworzą interesującą dynamikę. Im więcej pracujemy, tym więcej zarabiamy. Ale dłuższe godziny poświęcone pracy, zmniejszają ilość wolnego czasu. Nie możemy cieszyć się wydatkiem pieniędzy, korzystaniem z zarobionych pieniędzy. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, że nasze życie może szybko stać się pracą. Bądźmy ostrożni!

Leczenie pracoholików

Bycie pracoholikiem nie powinno być symbolem statusu – zamiast tego powinno być traktowane jako poważny stan uzależnienia. Jednak jednym z głównych problemów dotyczących pracoholizmu jest to, że nie jest rozpoznawany uzależnienie w taki sam sposób, jak diagnozuje się uzależnienia od alkoholu, narkotyków lub hazardu.

Terapia zazwyczaj polega na uczeniu się, jak odłączyć się od pracy, znajdowaniu strategii ponownego nawiązania kontaktu z rodziną i określeniu metod, które pozwolą osiągnąć większą wydajność.

Monitoruj czas, w którym pracujesz i zauważ, kiedy Twoje życie zawodowe pochłania twoje życie osobiste. Ćwicz nie angażowanie się, korzystaj regularne z wakacji i wyznaczaj zdrowe granice, aby wypracować równowagę między życiem zawodowym a prywatnym.